Recent Posts

پنجشنبه، اردیبهشت ۱۰، ۱۳۸۸

روز جهانی کارگر

ارسال به: Balatarin :: Donbaleh :: Cloob :: Mohandes :: Delicious :: Stumbleupon :: Friendfeed :: Twitter :: Facebook :: Greader :: Addthis to other :: Subscribe to Feed

چهارشنبه، اردیبهشت ۰۹، ۱۳۸۸

هر دم از این باغ بری می رسد


دوست بسیار عزیزم خانم اصفهانی درمورد کاریکاتور سیاست سیب زمینی احمدی نژاد برایم نوشته است آیا یک کمی برخورنده نیست به مردم؟ درضمن که زیادی قدرت احمدی نژاد را نشان میدهد .شاید اگر آن دام زیرش صندوق رای بود و آن فرد به صندون می افتاد بهتر می‌شد


ضمن تشکر از خانم اصفهانی که همواره مشوق کارهایم است توضیح یک نکته را ضروری می‌دانم
هدف و منظور من از این کار همان گونه که در بالای کاریکاتور آمده است نشان دادن سیاست احمدی نژاد ( سیاست سیب زمینی) برای اخذ رای در انتخابات آتی است و به سادگی این ریا کاری را به تصویر کشیدم و فکر می کنم به دور از واقعیت نیست و هدف سورژه کار، تحقیر و توهین به مردم نیست بلکه تحقیر آن تعداد قلیلی است که مرعوب سیاست‌های شوم احمدی نژاد می‌شوند و به دام و فریب او می‌افتند و در انتخابات او شرکت می‌کنند و به این قدرت پوشالی او مشروعیت می‌دهند


و اگر به نظر این کاریکاتور زیادی قدرت احمدی‌نژاد را نشان می‌دهد، همان طور که به وضوح مشاهده می‌شود این قدرت زیادی، کاملاً پوشالی است و بر مبنای عوام فریبی و ریاکاری قرار گرفته است و هیچ گونه مشروعیت سیاسی ندارد و برای بهره برداری تبلیغاتی از آن استفاده می‌شود

گر چه احمدی نژاد خودش را ابر قدرت جهان، و آماده مدیریت جهانی می‌داند ولی در معادلات سیاسی کسی این حرف‌هایش را نمی‌خرد

اگر با تصویر نتوانستم منظورم را بازگو کنم امیدوارم با این توضیح مختصر توانسته باشم به این دوست عزیزم پاسخ داده باشم

ارسال به: Balatarin :: Donbaleh :: Cloob :: Mohandes :: Delicious :: Stumbleupon :: Friendfeed :: Twitter :: Facebook :: Greader :: Addthis to other :: Subscribe to Feed

دوشنبه، اردیبهشت ۰۷، ۱۳۸۸

پروژه موفق الربیعی



دولت عراق تصميم به منحل كردن پست مشاور امنيت ملي به رياست موفق الربيعي گرفته است. هم روزنامه‌های عراقی نوشتند و هم سایت ایسنا این خبر را نوشته ، موفق الربیعی حرف‌های خامنه‌ای و احمدی‌نژاد را در عراق دیکته می‌کرد و قول بر چیدن کمپ اشرف در عراق را به سران رژیم داده بود و این خدمت‌گزار آخوندها در مصاحبه‌هایش از شمارش معکوس برای اخراج مجاهدین و محاکمه رهبران آن در دادگاه‌های عراق خبر می‌داد . امٌا انگار قبل از این که موفق الربیعی از کمپ اشرف خلاص بشود، این ساکنان اشرف هستند که از شر موفق الربیعی دارند خلاص می‌شوند

ارسال به: Balatarin :: Donbaleh :: Cloob :: Mohandes :: Delicious :: Stumbleupon :: Friendfeed :: Twitter :: Facebook :: Greader :: Addthis to other :: Subscribe to Feed

شنبه، اردیبهشت ۰۵، ۱۳۸۸

25 آوریل سالروز آزادی ایتالیا


25 آوریل سالروز آزادی ایتالیا و یادآور تجربه بزرگ تاریخی برای مردم این کشور است و در این روز تاریخی مردم از جنگ طلبی و جاه طلبی و خودکامگی موسولینی رهایی می‌یابند و با نشان دادن مقاومت جانانه نظام نازی فاشیستی را فرو ریختند .
بی اختیار از خود می‌پرسم اگر این مقاومت و جانفشانی‌های پارتیزان‌ها نبود فاشیسم موسولینی چه بر سر این نسل، و مردم ایتالیا می‌آورد اگر آنروزها جنبش مقاومت ایتالیا به شکست منجر می‌شد آیا این جامعه آزاد امروزی بوقوع می‌پیوست ؟
امروز 25 آوریل برای مردم این کشور پایان قسمتی از گذشته پر درد است و بازنگری و تجربیات آن ضروری است . گرچه در طول زمان، که آنچنان هم دور نیست این روز تاریخی کم کم در حافظه‌ها کم رنگتر می‌شود . ولی متاسفانه فاشیسم و موسولینی و هیتلر و اطاقهای گاز و تنورهای آدم سوز ِ آشویتز و گلوهای آویخته بر تیرک چراغ برق ِ خیابان «چرنایا در تورینو » و شکنجه‌گران خیابان « تاسو » و آنهایی که قربانیان را به فرمانده‌های نازیها در هتل «رجینا میلان » تحویل می‌دادند قسمتی از تاریخ نه‌چندان دور هستند .
آنهایی هم که فاشیست بودند آنها هم در 25 آوریل آزاد شدند . آزاد از خدمت و اطاعت گزاری و کمک رسانی به ماشین مرگ ، و از سرنوشت شوم نجات یافتن . و سه سال نبرد پارتیزا‌ن‌ها از افتخارات بزرگ مردم ایتالیا است و مقاومت و پایداری آن ها بود که دشمن را بطور بنیادین درهم شکست .

ارسال به: Balatarin :: Donbaleh :: Cloob :: Mohandes :: Delicious :: Stumbleupon :: Friendfeed :: Twitter :: Facebook :: Greader :: Addthis to other :: Subscribe to Feed

دوشنبه، فروردین ۳۱، ۱۳۸۸

آق محمود در کنفرانس ضد نژادپرستي دوربان 2 ژنو



آقا محمود این بار دیگه لازم نیست زحمت به خودت بدهی و به ملاقات جواد آملی بروی و در شرح حضورت در سازمان ملل حرفی بزنی. ما خودمان هم احساس کردیم که فضا يک دفعه عوض شد و همه حدود بيست و هفت، هشت دقيقه تمام، اين سران مژه نزدند. اينکه می گوییم مژه نزدند، غلو نمی کنیم . اغراق نيست، چون نگاه می کردیم، همه سران مبهوت مانده بودند. انگار يک دستی همه آنان را گرفته بود، آنجا نشانده بود. چشمها و گوش هايشان را باز کرده بود که ببينيد از جمهوری اسلامی پيام چيست.

ارسال به: Balatarin :: Donbaleh :: Cloob :: Mohandes :: Delicious :: Stumbleupon :: Friendfeed :: Twitter :: Facebook :: Greader :: Addthis to other :: Subscribe to Feed

سه‌شنبه، فروردین ۲۵، ۱۳۸۸

حمایت از حقوق قانونی پناهندگان شهر اشرف

احترام به حقوق و قوانین بین المللی، زیربنای صلح و عدالت و آزادی را در جهان تشکیل می‌دهد. حقوق بشر متعلق به همه انسان‌هاست و این موهبت، حاصل قرن‌ها تجربه بشریت است امٌا مفهوم اجتماعی سیاسی آن در همه جا یکسان نیست و اصول آن بطور مساوی در همه جا اجرا نمی‌گردد . هر کسی که خود را بشر و انسان می‌داند موظف است تا برای حفظ حقوق و آزادی‌های فردی و اجتماعی خود تلاش کند .

دولت‌مردان ایران هم مقوله حقوق بشر را رقت انگیز می‌خوانند و به خواست خود تغییر می‌دهند. به کشتار مستبدانه دست می‌زنند و جنبش‌های مردمی را مورد سرکوبی‌های بی‌رحمانه قرار می‌دهند از بازداشت‌های گسترده دانشجویان و خبرنگاران گرفته تا افزایش جرائم اینترنتی و از دستگیری وبلاگ‌نویسان و نقض آشکار حقوق زنان و کودکان گرفته تا نقض حقوق اقلیت‌ها فقط گوشه‌ای از میراث سه دهه حاکمیت ولایت فقیه در ایران است.

و این غاصبین حقوق مردم نه تنها به حقوق شهروندان خود وقعی نمی‌گذارد بلکه همچنین پا را فرا تر از مرزهای ایران هم گذاشتند و امروزه دخالت در امور کشور عراق را مجاز می‌دانند و می‌بینیم خاک عراق را به کمک آمران و عاملان پنهان و آشکارخود، به میدان تاخت و تاز تروریستی و توطئه‌ها و اقدامات جنگ افروزانه قرار می‌دهند و مدتی است که ایادی رژیم ایران با دیدارهای مکرر و مذاکرات با مقامات عراقی دور جدیدی از فشارها را، برعلیه ساکنان شهر اشرف افزایش داده‌اند

و این در حالی است که خامنه‌ای رهبر مذهبی ایران در دیدار با رئیس جمهور عراق بطور رسمی خواهان اخراج مجاهدین خلق از کشور عراق شده و عملاً از دولت عراق درخواست کرد تا با تعدی و تعرض به شهر اشرف و با زیر پا گذاشتن کنوانسیون‌های بین المللی زمینه سازی یک فاجعه انسانی را به کمک دولت عراق تدارک ببینند

اصولاً اهداف رژیم در عراق از همان آغاز سقوط حکومت صدام حسین، بر دو پایه سیاسی و نظامی و در تلاش برای اخراج امریکا و اخراج مجاهدین از عراق قرار داشت و با بی‌ثبات کردن عراق، رژیم ایران تلاش بسیاری کرده است تا در سیاست عراق تائیر گذار باشد. تروریسم دولتی در شش سال گذشته نفوذ گسترده‌ای در ارگان‌های مختلف سیاسی عراق داشته و نیروی قدس رژیم بسیار فعال عمل می‌کرد. رژیم فقط حدود 53 موُُسسه تحت عنوان بازسازی اماکن مقٌدسه در عراق راه انداخته وظاهراً حمایت مالی می‌کند.

امٌا در یک سال گذشته از اویل 87 رژیم ایران ضربات سنگینی درعراق خورده است و از مهم‌ترین ضربات آن انتخابات شورای استان‌ها بود که عوامل رژیم در این انتخابات شکست خوردند و دیگری امضاء توافقنامه امنیتی، کشور عراق با آمریکا بود که خود رژیم هم به این شکست اعتراف کرد

بعد از این شکست ها بود که رژیم شبکه تروریستی خود را جمع و جور کرد و برای سازماندهی به ایران برد و در شهرهای مختلف ایران تحت عناوین مختلف مثل گردان حزالله ، گروه ویژه ، اهل حق، و..باز سازی کرد و حتی تعدادی را برای آموزش‌های تروریستی به سوریه و لبنان فرستاد . و حالا با شبکه‌های نقل و انتقال سلاح از مرزها و با رفت و آمد کارگزاران و سردمدارانش به عراق در صدد جبران شکست ‌هایشان شده‌اند.

خب امروز چه کسی نمی‌داند که حکومت ایران با هزینه کلان که از جیب مردم ایران صرف می‌کند توطئه اخراج مجاهدین و بلعیدن عراق را در سر دارد . حکومت عراق و نیروهای چند ملیٌتی به مفاد کنوانسیون چهار ژنو آگاهی دارند، که در آن به عدم تجاوز به حقوق انسانی پناهندگان ساکن اشرف تاکید شده است و آزادی‌ها، و حقوق حقٌه‌اشان مورد تائید و ضمانت نهادهای حقوق بشری و سازمان ملل متحد قرار گرفته است و دولت عراق مراعات حقوق قانونی ساکنان اشرف را به نیروهای امریکایی رسماً تضمین کرده است پس این محاصره و رفتار خشونت آمیز به دستور کیست ؟

خوشبختانه برای شکستن محاصره اشرف یک کارزار بین المللی گسترده‌ای شکل گرفته و حامیان مقاومت هیچگاه اشرف را تنها رها نخواهند گذاشت و در کنار آنان هستند و برای حقوق قانونی آنان می‌جنگند و چندی پیش هم جمعی از وبلاگ نویسان آزادیخواه با براه اندازی وبلاگی در حمایت از حقوق قانونی پناهندگان شهر اشرف فراخوان دادند. من هم به سهم خود از این حرکت پشتیبانی می‌کنم . چون بسیاری از اشرفیان را شناختم که با شرف زیستن و با شرف مردن .

فراخوان جمعی از وبلاگ نویسان آزادیخواه در حمایت از حقوق قانونی پناهندگان شهر اشرف

برای حمایت از این فراخوان می‌توانید به این آدرس ایمیل بزنید

bloggersforafreeiran@gmail.com

ارسال به: Balatarin :: Donbaleh :: Cloob :: Mohandes :: Delicious :: Stumbleupon :: Friendfeed :: Twitter :: Facebook :: Greader :: Addthis to other :: Subscribe to Feed

چهارشنبه، فروردین ۱۲، ۱۳۸۸

در دفاع از آزادی بیان

بنا به دعوت سعاد اسبای نماینده مجلس ایتالیا که از فعالین حقوق زنان است و بر علیه بنیادگرایی فعالیت مستمر دارد، امروز در مقابل پارلمان ایتالیا یک تجمع اعتراضی برای آزادی سید پرویز کامبخش وبلاگ نویس افغانی برگذار شد . پرویز کامبخش قبلاً در دادگاه بلخ به اتهام اهانت به مقٌدسات به اعدام محکوم شده بود و بعداً در دادگاه استیناف کابل او را با یک درجه تخفیف به 20 سال زندان محکوم کردند

خبرگزاران بدون مرز و تعدادی از نهادهای حقوق بشری برای آزادی این وبلاگ نویس در تلاش هستند . در این تجمع دوستان ما از انجمن زنان دموکراتیک ایرانی در ایتالیا و همچنین مسئول پناهندگان ایرانی در ایتالیا شرکت داشتند .
دوست عزیزم داود چند تا عکس از این تجمع گرفته و در وبلاگش آپلود کرده است



و همچنین جایزه بین المللی ویژه آزادی بیان سال 2008 میلادی هم از طرف سازمان خبرنگاران، ماه پیش در شهر « سیئنا » به این وبلاگ نویس افغانی در بند تعلق گرفت و جایزه دیگری هم به سهراب کابلی که اکثر وبلاگ نویسان با او آشنایی دارند اهداء گردید. سهراب عزیز آن روز در سیئنا جایزه پرویز کامبخش را هم بجای او دریافت کرد و به هنگام دریافت جایزه حرف‌های بسیار زیبایی زد

سهراب گفت: من این جایزه را به تمام روزنامه نگاران، نویسندگان و وبلاگ‌نویسانی فارسی زبانم در ایران تقدیم می‌کنم که هر روز به دلیل دیگراندیشی به زندان می‌روند و اعدام می‌شوند. به آن روزنامه‌نگارانی تقدیم می‌کنم که فعلا در زندان اوین بسر می‌برند. به وبلاگ‌نویسان افغان، خبرنگاران، نویسندگان چه آزاد و غیر آزاد کشورم تقدیم می‌کنم. ما روزنامه‌نگاران افغان، راه دشواری در پیش داریم و نباید در این مسیر بازایستیم.

این جایزه هشداری است به جامعه جهانی، به کشورهای که ظاهرا از آزادی بیان حمایت می‌کنند اما نمی‌دانند آزادی بیان در افغانستان چه خون دل می‌خورد. نمی‌دانند که کمک‌های آنان به جایی سرازیر می‌شود که آزادی بیان را گاهی "حرف مفت"، گاهی "دیگ بخار" و گاهی هم "آنرا تولیدات فرهنگ غربی" می‌داند. این جایزه هشداری به بی‌مسئولیتی‌های آن کشورها و به ظاهر حامی و مدافع آزادی بیان در افغانستان است. این جایزه هشداری و زنگ باخبریی است که روزنامه نگاران در افغانستان تهدید به مرگ می‌شوند از کانال‌های مختلف چه دولتی و چه گروه‌های متخاصم قبلی و گروه‌های افراطیون مذهبی و جدی تر از همه اینکه سید پرویز کامبخش باید آزاد گردد.

عکس‌های سهراب به هنگام دریافت جایزه آزادی بیان

ارسال به: Balatarin :: Donbaleh :: Cloob :: Mohandes :: Delicious :: Stumbleupon :: Friendfeed :: Twitter :: Facebook :: Greader :: Addthis to other :: Subscribe to Feed